Goodbye

\Jambo volgers,

Het is weer een tijdje geleden dat ik geschreven heb, en dit zal ook mijn laatste blog zijn. Mijn tijd bij Cradle of Love zit erop en ik zal vanavond mijn vader gaan ophalen van het vliegveld en met hem twee weken vakantie gaan vieren. een dubbel gevoel, heel veel zin om hem te zien en hem deze geweldige plek te laten, maar tegelijkertijd verdrietig dat ik afscheid moet nemen  van iedereen. 

Afgelopen weken heb ik weer veel meegemaakt, wat voor mij een hoogtepunt was, is het mogen bezoeken van mijn favoriete kindje van Cradle. Dit kindje is gelukkig terug bij zijn familie. Ik wilde heel graag op bezoek bij hem om te kijken hoe hij het heeft en hoe zijn familie is. Gelukkig heb ik kunnen zien dat hij het super goed heeft daar en hartstikke lieve mensen om zich heen heeft. Het was heerlijk om hem weer te zien, hij was constant aan het lachen en wilde niet dat we weg gingen. het gaf mij zo een goed gevoel om hem zo te zien en het stelde me gerust dat hij goed terecht is gekomen. We hadden voor de familie rijst, bonen, suiker en zeep meegenomen. In Tanzania is het een soort van ongeschreven regel dat als je op bezoek komt je altijd een gift mee neemt. Toen wij weggingen moest zijn tante hem vertellen dat wij er nog zouden zijn anders begon hij te huilen. Onderweg naar huis had ik een gesprek met de manager van Cradle, ik gaf hem aan dat ik niet weg wil uit Tanzania. Hij vertelde dat het misschien wel mogelijk is hier te komen wonen, hij zou dan met de baas gaan praten en ik zou dan bij Cradle kunnen verblijven en daar gaan werken. Misschien ooit.......

We zijn ook naar de Flying Medical Doctors geweest, dit is een organisatie die door Tanzania mensen in spoedgevallen helpt. Ook hebben ze een school en verblijfplaats voor mensen die een beperking hebben. Deze mensen kunnen dan 18 maanden hier verblijven en een vaardigheid leren waar ze geld mee kunnen gaan verdienen als ze weer naar huis gaan. Heel bijzonder om dit te zien. We hebben hier een nachtje geslapen, en heerlijk was dit. Super gastvrij waren de mensen, we mochten alles gebruiken. Ook hebben we Mambo ontmoet, dit is een penvriend van Anniek, hij heeft down syndroom en woont al een langere tijd daar, want hij kan niet terug naar zijn familie. leuk om te zien hoe hij zo zijn taken en bezigheden heeft in het verblijf. Ook zijn we weer naar Lake duluti gegaan, een drankje wezen drinken en in het donker in een bootje in het meer gevaren. Normaal zie je de mooie natuur, maar aangezien wij zo gek waren om dit in het donker te doen zagen wij helemaal niks. Ondanks dat was het hartstikke gezellig, hebben we heerlijk karaoke gezonden in de boot, waar de Tanzanianen van genoten hebben. Ook was het grappig om te horen dat ze Amsterdam kende van het legaal wiet roken. 

Vorige week had ik een hele aparte ontmoeting met een vrouw op straat, ik was aan het roken en ze kwam naar me toe en zei dat roken slecht was en ik hem gelijk uit moest maken. Toen ging ze een soort van gebed doen en ik moest haar napraten en gaf ze aan dat ik nu veilig was. Heel apart om te zien dat zij zo begaan was met mijn gezondheid en echt wilde dat ik ging stoppen. Anniek en ik hebben ontdekt dat je ook gewoon met zijn tween op een Piki Piki(brommer) kan, ook al is dit niet toegestaan door de politie, geweldig vinden wij dit. We liggen dan vaak helemaal in een deuk en hebben de grootste lol. Helaas heb ik vrijdagnacht afscheid van haar moeten nemen, heel raar was dit. Ik ben gewend altijd met haar te zijn en we hebben elkaar goed leren kennen. Gelukkig zie ik haar 3 juni weer als ik in Nederland terug kom. Voordat Anniek weg ging hebben we een bbq gehad bij de manager van Cradle, er werd ons gevraagd of we een nederlands gerecht konden maken. We hebben gekozen voor hutspot. Gelukkig vond iedereen het super lekker en was de pan bijna helemaal leeg. 

Deze week zijn we weer naar de Massaimarket geweest, op stap geweest en heerlijk wezen eten bij ons favoriete restaurant Blue Heron. Vorige week zijn we weer naar de hotsprings gegaan, weer heerlijk wezen zwemmen en genoten van de mooie plek. De chauffeur ging ook mee zwemmen, hij had dit alleen nog nooit gedaan en we hebben hem twee keer moeten redden. Door het vele regenen hier, waren de wegen slecht begaanbaar en waren er overal overstromingen.De kindjes die naar huis liepen vanuit school moesten hun broek opstropen en door het water lopen. We zijn ook weer naar de film geweest en hebben een bastketbalwedstrijd bijgewoond. Heb toen even in een auto gereden van een vriend, heerlijk was dit. Ik kijk ernaar uit weer in mijn auto te mogen rijden, lekker mee te kunnen zingen met de muziek. Deze week ben ik erachter gekomen dat mensen die drugs verkopen schoenen in de elektra draden hangen en dit betekent dan dat mensen in deze buurt drugs kunnen kopen. heel gek. 

Deze week heb mijn haar in african hair laten veranderen ben hier hartstikke blij mee, maar wat duurt dat lang en kan dat pijn doen zeg. 5 uur lang heb ik moeten zitten en toen waren er twee vrouwen bezig aan mijn haar. Maar ja wie mooi wilt zijn moet pijn lijden zeggen ze. 

Deze week heb ik de wekelijkse boodschappen betaald voor Cradle of Love, ik ben samen met de kokin naar de markt gegaan. Wat een bijzondere ervaring was dit. Een grote markt, waar iedereen je probeert iets aan de smeren voor de beste prijs. Wat mij de meeste indruk heeft gegeven zijn de marktjongens. In mijn vorige blog heb ik dit ook benoemd. Ik had ze beloofd een lunch te geven en natuurlijk herkende ze mij nog en heb ik de marktjongens op een lunch getrakteerd. Zo bijzonder om te zien hoe blij ze zijn met zoiets kleins. Veel van deze jongens hebben geen familie en leven op straat. Na het geven van de lunch had ik verwacht dat ze weg zouden gaan, maar dit deden ze niet want ze wilde ons veilig naar de auto brengen, heel netjes vond ik dit. Door dit zijn Anniek en ik op het idee gekomen om een opvang op te richten in Arusha voor straatjongeren. Dit zouden wij zo geweldig vinden en hopen dit ooit te kunnen gaan doen. 

Deze week had ik een beetje stress, omdat mijn visum voor 3 weken verlengt moest worden, maar de immigratie dienst keurde dit niet goed en vertelde me dat ik voor 7 dagen naar Kenia zou moeten en dan pas weer het land in zou mogen. Gelukkig heeft mijn contactpersoon hier het kunnen regelen en verblijf ik weer legaal in Tanzania. 

Bij Cradle of Love heb ik vandaag afscheid moeten nemen, wat was dit moeilijk zeg. Om te beseffen de kindjes niet meer te kunnen verzorgen en liefde te geven. Ook de werknemers ga ik missen, deze zijn zo lief en vriendelijk voor me geweest en het voelt als mijn tweede familie. Gelukkig heb ik al besloten om volgend jaar terug te komen. Ik had voor de werknemers vandaag een lunch georganiseerd en tijdens deze lunch gingen ze voor me zingen, bedankte ze me voor alles en beschreven ze hoe zij mij als persoon zien. Dit was zo bijzonder en ik was echt geraakt. natuurlijk wilde ik ook zeggen hoe dankbaar ik hun was, maar helaas ging dit niet door mijn gehuil.... 

Vanavond ga ik mijn vader ophalen en gaan we heerlijk vakantie vieren. Nog twee weken en dan ben ik weer terug in Nederland. Wat zal dit moeilijk zijn, maar gelukkig heb ik daar ook lieve mensen om mij heen. 

Ik wil jullie bedanken voor het volgen en voor de lieve reacties, dit heeft me zeker goed gedaan. 

Hakuna Matata,

Vivian