Op de helft

Goeienavond Iedereen,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets van me heb laten horen, dit is alleen maar een positief teken want ik heb het druk met uitstapjes, Tanzania ontdekken en met werk. 

Ik zal jullie in het kort vertellen wat ik de afgelopen twee weken beleefd heb. Het was weer een avontuur. 

Zoals ik jullie vorige vertelde hadden we heel wat op de planning staan. We zijn samen met 2 meiden uit Denemarken, 1 uit Australie en de huisvrouw uiteten geweest en naar bios gegaan. Heerlijk was dit, gewoon even weg met zijn allen. Vooral het eten was genieten, we hebben in het vrijwilligershuis namelijk iedere week hetzelfde en na zoveel weken gaat dat toch wel een beetje vervelen. Het was ook fijn om te zien dat de huisvrouw zo aan het genieten was, zij is meestal altijd aan het werk en komt nooit op zulke plekken. Dit is ook een centrum waar vooral veel Mosungus komen. We hebben ook een dagje aan het zwembad gehad, ik had het gevoel vakantie te hebben en ik denk dat iedereen dat gevoel wel kent, dat is heerlijk. 

Wat voor mij de afgelopen twee weken een hele bijzondere en onvergetelijke dag is geweest is toen we gingen paardrijden in een gebied waar ook zebra',s, Gnoe's en Antilope rond huppelden. Een andere vrijwilligster en ik gingen als eerste omdat wij ervaring hadden, de tweede groep moest wachten tot wij terug waren. Ik toch wel een beetje zenuwachtig omdat ik de paarden niet kende en de eigenaar natuurlijk ook niet. Eenmaal op het paard voelde dit weer vertrouwd en heb ik van de 2 uur durende buitenrit volop genoten. Het was zo rustgevend, alleen maar natuur om ons heen en af en toe een groepje zebra's. Zo bijzonder om deze dieren in het echt te zien. Ook vond ik het heerlijk om weer een drafje en galopje te doen met de paarden en wil ik dit heel graag in Nederland ook weer gaan doen. 

We zijn ook al 2 keer op stap geweest hier, eerste keer was een beetje onwennig, echt serieus iedereen wilt met je dansen. De tweede keer was een stuk gezelliger, we hebben karaoke gezongen en heerlijk gedanst. We hebben een bbq gehad van een vrijwilligster die jarig was, ook hier veel lol gehad. De feestjes in Nederland lijken hier echt niks bij. Ook zo leuk om te zien dat iedereen zo zichzelf is en weinig schaamte kent, op het gebied van zingen en dansen.

We zijn ook naar de Animal Crew Kilimanjaro geweest, dit is een opvang voor zieke of gewonde dieren. We hebben kennis gemaakt met verschillende dieren, diegene die het meeste indruk op mij hebben achtergelaten waren de aapjes, de cheeta en de ezel :))) Zie fotos.Ook hebben ze veel uilen in de opvang, deze komen hier terecht doordat de lokale bevolking ze willen doden omdat ze geloven dat een uil een slecht teken voor de toekomst is. Ze verrichtten hier echt goed werk en hun doel is de dieren zo snel mogelijk weer in de natuur vrij te kunnen laten. Helaas is dit niet altijd mogelijk omdat de dieren gewend raken aan mensen en dit gevaarlijk voor ze kan zijn. Zoals de aapjes, die zijn gewend aan de mensen, er was er zelfs eentje die continu op ons sprong en met ons wilde spelen. 

In het vrijwilligershuis is het gezellig, we klikken allemaal goed met elkaar en liggen soms in een deuk van het lachen. Heerlijk. Ook is het super fijn om met elkaar te kunnen praten en na de heftige gebeurtenissen op je werk je hart te kunnen luchten. Helaas zijn we dit weekend allemaal ziek geweest en hebben we een heel weekend op ons bed gelegen. Toen we ons beter voelde zijn we dit gaan vieren met een etentje buitenshuis met onze privéchauffeur en een vriend van hem. Ook dit is leuk, want zij vertellen over hun levens hier in Tanzania en steeds weer leren we een beter meer van de cultuur en het leven hier.  

Ook op mijn werk gaat het prima, ik merk dat ik echt wel gehecht raak aan de kinderen en de Nannys. Het is ook echt wel fijn dat ze me nu allemaal kennen en altijd vragen hoe het met me gaat. Ik voel me daar echt welkom en geaccepteerd. Ik merk dat ze oprecht blij zijn met mijn hulp en dat doet me goed. Ook staan ze open voor adviezen en doen hier dan ook wat mee. Over het algemeen vind ik wel dat ze goede zorg bieden voor de kinderen en het voor de kinderen een liefdevolle plek is om opgevoed te worden. Dit merk je aan hoe vrolijk alle kinderen vaak zijn en hoe de nannys met de kinderen omgaan. Vandaag is helaas een kindje plotseling opgehaald door zijn vader, waar ik dol op was en hij vaak naar mij kwam om te spelen. Ik was echt even van slag toen ik te horen kreeg dat hij opgehaald was en ik geen afscheid van hem heb kunnen nemen. Gelukkig vertelde ze mij dat hij heel blij was zijn familie te zien en de hele tijd Asante(bedankt) riep. Moest mijn tranen wel even inhouden, maar gelukkig was ik niet de enigste. Ik vind Cradle of Love nog steeds een super fijne plek om te werken en ik ga er altijd met veel plezier heen. Gisteren moest ik afscheid nemen van een van de vrijwiligster van Cradle, had een goede band met haar en zag hoe moeilijk zij het had om afscheid te nemen. Het lijkt mij ook echt verschrikkelijk om afscheid te nemen van een plek waar je 3 maanden geweest ben en waar je zo gehecht aan bent. Dat gaat nog wat worden als ik zo ver ben om naar huis te gaan. Deze week heb ik weer een donatie mogen doen aan Cradle of Love van het geld van de donaties van mijn werk en mijn tante. Ze hadden geen goede afvalbak voor de luiers en gebruikte nu een kapotte. Gevolg hiervan is dat de wilde aapjes snachts de luiers uit de afvalbak pakte en de schoonmaakster iedere ochtend alle luiers bij elkaar moest zoeken. Hartstikke blij was ze met de nieuwe afvalbak, bedankt collega's en tante. 

Ik ga steeds meer houden van Tanzania en schaam me een beetje voor de luxe die we in Nederland hebben en waar we zo naar verlangen. Het is zo anders hier en ik zie er echt tegenop om weer naar Nederland te komen, gelukkig duurt dit nog 2 maanden. Wel mis ik het eten uit Nederland en natuurlijk de mensen. Ik ben echt gelukkig hier en heb het nog altijd hartstikke naar mijn zin. 

Het is hier nog altijd heerlijk warm, soms met wat heftige regenbuien. Ik hoorde dat het van het weekend mooi weer word in Nederland, dus geniet daar van, lezers van mijn blog!! 

Tot de volgende keer!

Upendo, 

Vivian