Eindelijk gezeldschap

Hallo Allemaal,

Het is nou alweer de vijfde week dat ik in Tanzania zit, eigenlijk heb ik helemaal niet het gevoel dat ik zo ver weg zit en in een totaal ander land ben. Het voelt alsof dit ook gewoon mijn thuis is nu en dat is super fijn.

Vorige week zijn er twee nieuwe vrijwilligster gekomen en ik moet jullie zeggen dat dit echt gezellig is. Eerst moest ik wel echt wennen, want ik was gewend aan de rust en aan het alleen zijn. Het is fijn om met elkaar te praten over de ervaringen die je op doet en om samen dingen te ondernemen. Het klikt ook echt goed met elkaar en heb al veel met ze gelachen. Gisterenavond heb ik met Allan de vierde vrijwilligster opgehaald, zij gaat bij het kindertehuis waar ik werk ook werken. Ben ik niet de enigste Nederlander daar!

Ik heb vorige week eigenlijk wel een rustige week gehad, afscheid genomen van een vrijwilligster uit Australië waar ik goed mee was, de stad laten zien aan de nieuwe vrijwilligster en lekker wezen lunchen. Ook heb ik gewoon gewerkt, en nog steeds doe ik dit met super veel plezier. Van het weekend ben ik samen met twee vrijwilligster van het project naar Lake Chala geweest. Een jongen uit Tanzania die ik ken via een andere vrijwilligster heeft ons veel uitgelegd over het land en over Lake Chala. Zijn beste vriend was onze taxi chauffeur. Wat een avontuur was dat zeg, we hebben er denk ik wel 3,5 uur over gedaan om op bestemming te komen. We werden drie keer aangehouden door de politie en de chauffeur moest drie keer betalen. Niet omdat hij een overtreding maakte, maar omdat de politie hier hartstikke corrupt is. We kwamen op den duur op een weg die zo modderig was dat we eroverheen gleden, ook was er iets mis met de auto en eigenlijk was ik doodsbang de gehele heenreis. Uiteindelijk wel veilig aangekomen bij het meer en het was echt adembenemend (zie fotos). We hebben die dag veel gelopen en geklommen, en vooral veel mooie natuur gezien. Het meer ligt voor de helft in Tanzania en voor de helft in Kenia. Het was echt een super mooie ervaring, ook om verhalen te horen van David en Ibrahim (de chauffeur). Deze mannen waren trouwens echte gentlemans en zorgde ervoor dat wij iedere moeilijkheid onderweg aankonden.

Ik ben zondag naar een kerk geweest in Arusha, samen met de manager van mijn werk en nog een vrijwilligster. Dit was echt iets voor mij. De dienst was in het Engels en we zongen dan ook Engelse liedjes. Heerlijk vond ik dit. Ook de preek was zeer inspirerend. Het ging over het hebben van een thuis en hoe belangrijk dit is. Deed mij denken aan mijn werk in Nederland, de cliënten die dak en thuisloos zijn en die geen thuis hebben, die dit weer op moeten bouwen. Heftig.

Mijn werk bij het kindertehuis verloopt goed, ik heb het er nog steeds naar mijn zin. De kinderen zijn geweldig. Het is zo fijn om 's ochtends wakker te worden en te denken, yes ik mag weer naar de kinderen toe. Ik merk wel aan mijzelf dat ik eigenlijk wat meer uitdaging nodig heb, want nu helpt ik vooral met de verzorging van de kinderen. Ik ga dus proberen om me ook bezig te houden met de terugplaatsing van de kinderen bij hun familie.

Aangezien we nu met vier vrijwilligers in het huis zitten hebben we wat leuke activiteiten gepland voor deze week. We gaan morgen uiteten en naar de film (ja dat kan gewoon hier, alleen ''witte mensen'' gaan daar naartoe), donderdag gaan we op stap, vrijdag gaan we een hele dag zonnen bij het zwembad, zaterdag gaan we paardrijden en zondag gaan we naar de stad Moshi om daar een dierenopvang te bezoeken. Ik kijk ernaar uit om dit alles te gaan ondernemen. Jullie lezen hoe dit is geweest volgende week.

Ik had gisteren wel een beetje een dipje door het missen van mijn vriend en familie. Ik hoop dat ik hier niet teveel last van krijg, maar door het gezeldschap van de andere vrijwilligers zal dit goed komen.

Ow en het is nu echt heel vaak aan het regenen, het begint nu te lijken op Nederland helaas. Hopen dat de zon snel weer mag gaan schijnen.

Tot de volgende keer.

Liefs,

Vivian